• Doeke Hendrik Hellema is geboren op 27 juli 1828 in Achlum en overleden 24 januari 1907 in Leiden.
• Hij is de oudste zoon van Hendrik Hellema 1803-1884 en Magdeltje Beekhuis 1804-1878.
• Doeke trouwt 8 oktober 1857 met Janke Diderika Vlaskamp 1826-1903.
• Hun kinderen: Magdeltje 1859-1926 en Gerrit Foppe 1860-1945. Ze verliezen twee kindjes aan kinkhoest: Hendrik Doeke 1862-1864 en Aleida Janke Diderika 1865-1867.

Omdat Doeke Hellema rond zijn 60e een autobiografie schrijft, is veel over hem en zijn familie bekend. Doeke is geboren in Achlum, een dorpje in Friesland. Op zijn 16e vertrekt hij naar  Utrecht voor de opleiding tot officier van gezondheid. Daarna vaart hij vijf jaar rond in de Indische wateren waar hij dienst doet op de Prins van Oranje en de Ardjoeno.

Na zijn terugkeer wordt hij aangesteld in het Marinehospitaal in Den Helder. Hij studeert ondertussen verder en promoveert summa cum laude op zijn dissertatie over het belang van ventilatie en de gevaren van fijnstof. Direct daarna trouwt Doeke met zijn nichtje en jeugdliefde Janke Vlaskamp. 

Van 1874 tot 1875 vaart hij mee als arts op Zr. Ms. de Curaçao. Over deze indrukwekkende reis schrijft hij een boek ‘Eene reis om de wereld'.  

Op 55-jarige leeftijd stort Doeke in en gaat vervroegd met pensioen. Hij vertrekt met vrouw en dochter naar Leiden waar hun zoon geneeskunde studeert. 

• Lees hier meer over Doeke en zijn vrouw Janke Vlaskamp.

Klik hier voor

• het artikel in het historisch tijdschrift Fryslân nummer 4, 2017 (als pdf)
• de autobiografie van Doeke H. Hellema;
• de zegengroet van Tietje Klaazes Kingma bij de geboorte van Doeke;
• zijn proefschrift of samenvatting;
• de brief aan zijn ouders 6 september 1857;
• de brief van zijn zevenjarige zoon Foppe;
• de brief van zoon Foppe in 6 april 1869;
• de brief van zoon Foppe 18 april 1869;
• de brief van kleindochter Sophie in 1899.

De autobiografie die Doeke schrijft, steunt op briefwisselingen met zijn familie. Hij schrijft daarover: 'Ik hoop dat ik mijn plan mag uitvoeren om niet alleen alle brieven te lezen, doch ook om dat, wat mij belangrijk voorkomt, zulks aanteteekenen. Zoodoende zal de herinnering, die na eene lange reeks van jaren verflauwd was, opgewekt worden van het intense familieleven. Immers, de band, die ons bond aan onze ouders, broeders en zusters is en was vast.'

Algemeen Handelsblad 1 juni 1868:

"Nieuwe Diep 29 Mei. Bij vertrek van de heeren Japansche officieren van gezondheid Itoe Gempak en Hajasi Kinkai, van deze plaats, waar zij bij het marine-hospitaal hunne wetenschappelijke vorming grootendeels verkregen hebben, zijn door den zelven en namens de keizerlijke Japansche regering, heden diverse prachtige geschenken in zilver (van sierlijke inscriptien voorzien), Japansch lakwerk en zijden stoffen aangeboden aan hunnen leeraren (...)"